Na mantelzorger weer dochter

"Ik heb enorme bewondering voor de zorgmedewerkers"

Het begint klein. Het gas aan laten staan of vergeten hoe het koffiezetapparaat werkt. Dementie begint sluipenderwijs, maar kan voor naasten uitgroeien tot een zware en ingrijpende zorgtaak. Aafke Kelly (72) weet er alles van. In haar boek ‘Ik mag van de dokter alleen lauw water drinken’ beschrijft ze op emotionele wijze hoe dementie haar moeder Janny Kelly verandert.

Opgenomen
Aafke vertelt indringend hoe het voortdurend stand-by zijn steeds zwaarder werd. Tot haar opluchting kon haar moeder terecht in Carintreggeland Huis Herinckhave in Hengelo. “Ik merkte meteen dat de zorgmedewerkers de tijd namen voor mij en mijn moeder.” En doordat Janny haar eigen spulletjes mee kon nemen, voelde ze zich direct thuis. Ook tijdens de periode in Herinckhave blijft Aafke schrijven over haar moeder, de medebewoners en het zorgpersoneel. Verhalen met een lach en een traan. Leven met dementie is niet alleen maar kommer en kwel. Janny bloeide op bij Carintreggeland. “Mijn moeder was best eenzaam. Ging het huis amper nog uit. Terwijl ze juist zo’n gezelschapsmens was.”

Overgang
In Herinckhave kreeg Janny weer aanspraak. “Ze kreeg zelfs een vriendin. Ze werd veel liever. Ik kreeg mijn moeder terug.” Toch was het voor Aafke een hele overgang. Van constant zorgen naar loslaten. “Je bent gewend dat ze je op elk moment belt. Dat je continu nodig bent. Als ik nu terugkijk in mijn agenda, denk ik wel eens ‘hoe heb ik het gedaan?’. Die stond namelijk helemaal vol met afspraken voor haar.”
Empathie en warmte
Toen Janny naar het verpleeghuis ging, wist Aafke dat haar moeder in vertrouwde handen was. “Maar loslaten gaat niet in één keer, dat heeft wel twee jaar geduurd. Ik bleef bijvoorbeeld nog een hele tijd de was doen.” Wat in elk geval hielp, was de sfeer in het huis. “Ik heb enorme bewondering gekregen voor de empathie en warmte van de zorgmedewerkers. Het voelde alsof ik er een familie bij kreeg.” Tijdens de coronacrisis ontving Aafke regelmatig filmpjes. “Zo kon ik toch zien hoe het met mijn moeder ging. Toen ze terminaal was mochten we gelukkig bij haar zijn.” In juni overleed Janny op 92-jarige leeftijd. “Natuurlijk mis ik haar, maar ik mis ook de mensen van Herinckhave.”

Onmisbaar
De band die familieleden en geliefden hebben, kunnen en willen we in het verpleeghuis niet vervangen. Vrijwel altijd is voor de opname veel en intensief zorg verleend. Ook in het verpleeghuis vragen we om actief betrokken te blijven. Niet als mantelzorger, maar weer als geliefde, naaste of familie. Wij nemen de verpleging op ons. De liefde en aandacht van familie en geliefden met een bezoekje, een wandeling, een spelletje of een uitje is onmisbaar en blijft nodig. Ook in het verpleeghuis.

Geen koffie
Toen de moeder van Aafke Kelly het koffiezetapparaat niet meer snapte, verzon ze een bijzondere reden om geen koffie meer te zetten. Ze zei dat ze van de dokter alleen nog maar lauw water mocht drinken. De titel voor het boek was daarmee snel gevonden. ‘Ik mag van de dokter alleen lauw water drinken’ is via De Ledenservice nu met korting te bestellen.